Dit is het derde fragment van het nieuwe boek "Gestalkt", dat in het voor jaar van 2011 verschijnt. Sylvia haar optreden was een groot succes. Iedereen in de zaal is enthousiast. Ze is benieuwd wat Jesper er van zegt. Als ze zich zelf weer een beetje verzorgd heeft gaat ze hem opzoeken in de zaal. Hij blijkt verdwenen te zijn. Irma heeft hem niet meer gezien na de pauze, zegt ze. Ze is teleurgesteld in Jesper en fietst naar het vakantiehuis. Niet alleen een propje aan de deur en een grote envelop achter de deur verbazen haar, maar ook een sms-je.


Met haar gitaar op haar rug en een volle tas onder haar snelbinder fietst ze stevig door. Het is bijna volle maan, maar wolken die af en toe voor de maan schuiven zorgen voor een spookachtige verlichting. Sylvia weet dat ze straks door een donker deel van de route moet. Het bos. Het bos waar ze maandag nog als stand in succes had. Toen was ze blij, nu boos. Heel boos. Ze wil zo snel mogelijk thuis zijn, zoals ze De Zeewering al een beetje beschouwt. Op vrijdag na heeft ze er alle nachten geslapen deze week en het is haar goed bevallen. Prima zelfs. Haar moeder heeft één keer gebeld. Ze vroeg of alles goed ging en ze vroeg met name of ze wel gezond eet. Sylvia hield een positief gevoel over van het gesprekje met haar moeder.
Bij De Zeewering aangekomen zet ze haar fiets onder het afdakje en loopt naar de voordeur. Ze ziet achter het glas een grote envelop liggen en dan, naast het sleutelgat een klein in elkaar gepropt stukje papier, met een stukje cellotape vastgeplakt. Ze haalt het er af en neemt het mee naar binnen. Ook de grote envelop neemt ze gelijk mee. Ze ziet dat op de achterkant Daniël staat. Meer niet, alleen maar zijn voornaam. Ze legt de envelop en het propje weg en doet eerst alle rolhorren dicht, ook in de beide slaapkamers. Het is al behoorlijk donker en ze wil niet dat iemand naar binnen kan kijken. Ze controleert nog even of ze de deur ook op slot heeft gedaan. Dan loopt ze weer terug naar de kamer en pakt de envelop op. Als ze hem heeft omgedraaid kan ze een glimlach niet onderdrukken. Aan de Harderwijkse zangeres Sylvia staat er met koeienletters en vervolgens het adres van De Zeewering. Daarna frommelt ze het propje uit elkaar en leest

Heb je er al spijt van???slet

Ineens herinnert ze zich dat ze een sms’je had op haar mobiel. Stom dat ze niet eerder aan haar mobiel heeft gedacht. Ze had natuurlijk veel beter Jesper nog op school kunnen bellen. Ze pakt haar mobiel onder uit haar tas, toetst de inlogcode in en opent Berichten. In de Inbox ziet dat ze ook een nieuw bericht heeft. Eerst leest ze het vorige bericht.

Je bent zelfs zo brutaal je nieuwe vriend mee te nemen. Krijg je spijt van!!! slet

Krijg je spijt van. Spijt heb ik niet, denkt ze, maar ik ben wel teleurgesteld en boos dat Jesper zonder iets te zeggen is weggegaan. Ze bekijkt het briefje nog eens. De onbekende is dus aan de deur geweest, weet waar ze woont. Hij moet me kennen, dat kan niet anders. Dus waarschijnlijk ken ik hem ook. Ze gaat er van uit dat het een hij is. Hij speelt met me, daagt me uit. Ze glimlacht. Het is gewoon een kat en muis spel, denkt ze. In gedachten opent ze het laatste bericht.

Srry Syl, keb je gprobeerd te belle. J mobiel staat nog uit denk ik. Bel vnvond of mrgen. xxxJesper

Jesper. Ze kijkt op haar horloge. Het is al half twaalf geweest. Kan ze hem nog bellen, zo laat? Ze aarzelt, maar doet het toch. Als ze de informatietoon hoort begrijpt ze dat hij niet meer bereikbaar is. Vreemd, dat hij zonder iets te zeggen weg ging, maar haar wel heeft geprobeerd te bellen. Ze kijkt weer naar het briefje. Heb je er al spijt van? Ze zou er dus spijt van moeten hebben dat zij hem heeft meegenomen. Zou dat iets te maken hebben met zijn plotselinge verdwijning? Misschien wel. Ze belt nog eens, maar vangt weer bot. Dan morgen maar, denkt ze, terwijl ze de grote envelop pakt. Met een schaar knipt ze, nog steeds aan Jesper denkend, voorzichtig de bovenkant open.

Archief

Eerder verschenen: